​فروردین نام نخستین ماه و فصل بهار در گاه شماری اعتدالی خورشیدی است. در اوستا و پارسی باستان فرورتینام​​​​​​​ گفته شده که به معنای فروردهای پاکان و فروهرهای ایرانیان است.

فرورتینام

اشاوهیشتا ​​​​​​​

اردیبهشت نام دومین ماه سال در گاهشماری اعتدالی خورشیدی است. در اوستا اشاوهیشتا و​​​​​​​ در فارسی اردیبهشت گفته شده که واژه ای است مرکب از دو جز (اشا) که معنی آن بسیار منبسط است، راستی و  درستی، تقدس، قانون و آئین ایزدی، پاکی و جز دوم که واژه (وهیشت)، صفت عالی است به معنای بهترین، بهشت فارسی به معنی فردوس

هئوروتات

خرداد نام سومین ماه سال در گاهشمار اعتدالی خورشیدی است. در اوستا و پارسی باستان هئوروتات، در فارسی خورداد یا خرداد آمده شده که واژه ای است مرکب از دو جزء : جزء هئوروه که صفت است به معنای  رسا.، همه، درست، و کامل ، دوم تات که پسوند است برای اسم مونث، بنابراین هئوروتات به معنای کمال و رسایی است.

​تیشریه

تیر نام چهارمین ماه سال اعتدالی خورشیدی است. در اوستا تیشریه ، در فارسی صورت تغییر یافته آن یعنی  تیر گفته شده که یکی از ایزدان است و به ستاره شعرای یمانی اطلاق  می‌شود.فرشته مزبور نگهبان باران است و به کوشش او زمین پاک ، از باران بهره مند می‌شود

امرتات

امرداد نام پنجمین ماه سال در گاهشماری اعتدالی خورشیدی است. در اوستا امرتات و در فارسی امرداد گفته شده . بنابر این امرداد یعنی بی مرگی و  آسیب ندیدنی یا جاودانی . پس واژه (مرداد) به غلط به کار برده می‌شود. در ادبیات مزدیسنا امرداد یکی از امشاسپندان است که نگهبانی نباتات با اوست.

خشتروئیریه

شهریور نام ششمین ماه سال در گاهشماری اعتدالی خورشیدی  است. در اوستا خشتروئیریه و در فارسی شهریور می‌دانند. کلمه ای است مرکب از دو جزء  خشتر که در اوستا و پارسی باستان و سانسکریت به معنی کشور و پادشاهی است و جزء دوم صفت است از ور به معنی برتری دادن وئیریه یعنی برگزیده و آرزو شده و جمعا یعنی کشور منتخب یا پادشاهی برگزیده . این ترکیب بارها در اوستا به معنی بهشت یا کشور آسمانی اهورامزدا آمده  است. شهریور در جهان روحانی نماینده پادشاهی ایزدی و فر و اقتدار خداوندی  است ​​​​​​​

میثر

مهر در سانسکریت میترا، در اوستا و پارسی میثر، در فارسی مهر گفته می‌شود. که از ریشه سانسکریت آمده به معنی پیوستن. اغلب خاورشناسان معنی اصلی مهر را واسطه و میانجی ذکر کرده اند. مهر واسطه است میان آفریدگار و آفریدگان. میثره در سانسکریت به معنی دوستی و پروردگار و روشنایی و فروغ است و در اوستا فرشته روشنایی و پاسبان راستی و پیمان است​​​​​​​

​آپ

در اوستا آپ ، در پارسی باستان آپی و در فارسی آب گفته می‌شود. در اوستا بارها (آپ) به معنی فرشته نگهبان آب بکار رفته است و همه جا به صیغه جمع آمده است. ایزد آبان موکل بر آهن است و تدبیر امور و مصالح ماه به او تعلق دارد​​​​​​​

آتر

در اوستا آثر، در پارسی باستان آتر، و در فارسی آذر می‌گویند. آذر فرشته نگهبان آتش و یکی از بزرگترین ایزدان است. آریائیان (هندوان و ایزدان) بیش از دیگر اقوام به عنصر آتش اهمیت می دادند. ​​​​​​​

داثوش​​​​​​​

دی در اوستا داثوش یا دادها به معنی آفریننده، دادار و آفریدگار است و غالبا صفت اهورامزدا است و آن از مصدر (دا) به معنی دادن و افریدن است. در خود اوستا صفت دثوش برای تعیین دهمین ماه به کار رفته است.​​​​​​​

وهومنه​​​​​​​

بهمن در اوستا وهومنه، در فارسی وهمن یا بهمن گفته شده که کلمه ای است مرکب از دو جزء: (وهو) به معنی خوب و نیک و (مند) از ریشه من به معنی منش: پس یعنی بهمنش، نیک اندیش، نیک نهاد.

سپندار مذ​​​​​​​

در اوستا اسپنتا آرمیتی، در پهلوی اسپندر، در فارسی سپندار مذ، سفندارمذ، اسفندارمذ و گاه به تخفیف سپندار و اسفند گفته شده​​​​​​​ به معنی پاک و مقدس، به معنی بردباری و فروتنی مقدس است